کلامیدیا از انواع بیماری های منتقله جنسی (STD) و یک پارازیت داخل سلولی اجباری و بسیار نزدیک به باکتری گرم منفی می باشد.
شایعترین علت سرویسیت (التهاب دهانه رحم) کلامیدیا بوده که بصورت اکتوپی شکننده مرکزی همراه با موکوس چرکی و اروزیون هایپر تروف ظاهر می شود.
انتقال کلامیدیا از طریق رابطه جنسی (واژینال،مقعدی و دهانی) می باشد، همچنین از مادر آلوده به نوزاد (هنگام عبور از کانال واژن) قابل انتقال است که در صورت انتقال می تواند باعث کونژکتیویت (التهاب و قرمزی صلبیه چشم) و التهاب شود.
گسترش کلامیدیا باعث PID (بیماری های التهاب لگن) می شود. از دیگر عوارض آن شکم درد، لگن درد و در صورت عدم درمان تشکیل بافت اسکار در لوله های فالوپ، EP (حاملگی خارج رحمی) و ناباروری می باشد.
عفونت خارج تناسلی باعث کونژکتیویت، پری هپاتیت، فارنژیت، آرتریت واکنشی و پروکتیت می شود.
عفونت در مردان به صورت اورتریت، پروستاتیت و در صورت عدم درمان منجر به تب و درد در لوله های متصل به بیضه می شود که در نهایت می تواند منجر به ناباروری شود.
(کلامیدیا درمان نشده شانس ابتلا به HIV را افزایش می دهد)
بیشتر بخوانید: گرانولوما اینگوینال ( Lymphogranuloma inguinale)
درمان کلامیدیا
از گروه ماکرولیدها (آزیترومایسین و اریترومایسین) و داکسی سایکلین طبق دستور پزشک میتوان استفاده کرد.
در طول درمان کلامیدیا اگر آمیزش جنسی صورت بگیرد دوباره عفونت انتقال پیدا کرده و دوباره آلودگی صورت می گیرد.
آزیترومایسین و داکسی سایکلین خط اول درمان کلامیدیا می باشد و در خانم های باردار به دلیل تاثیر بر استخوان و دندان منع مصرف دارد و به جای آن از اریترومایسین استفاده می شود.
لنفوگرونولوما ونروم (Lymphogranuloma venereum)
از انواع STD که یک بیماری اولسراتیو تناسلی می باشد و توسط سرو تیپ های L1، L2، L2a و L3 کلامیدیا تریکوماتیس انتقال پیدا می کند.
LGV عفونت سیستم لنفاوی است که از طریق رابطه جنسی (دهانی، واژینال و مقعدی)، پوست و مخاط (اپیتلیوم بدون محافظ) قابل انتقال است.
میزان شیوع
LGV بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری شایع است و ممکن است در هر سنی رخ دهد اما بیشتر در جمعیت فعال جنسی 15 تا 40 سال و در مردان همجنسگرا دیده می شود، در زنان به دلیل دور ماندن از نظر (داخل واژن) در مراحل آخر که عوارض ایجاد می شود بروز پیدا می کند.
پاتولوژی
LGV در ابتدا بر سیستم لنفاوی تاثیر می گذارد. سروتیپ های کلامیدیاتریکوماتیس از محل عفونت اولیه به غدد منطقه ای گسترش پیدا کرده باعث واکنش پرولیفراتیو می شود و اتصال کلامیدیاتریکوماتیس به سلول های اپیتیال تسهیل می شود.
(اتصال از طریق گیرنده های سولفات هپارین می باشد)
هیستولوژی گره های لنفاوی
کانونهای نکروزه کوچک حاوی نوتروفیل ها، بزرگ شده به هم می پیوندند و آبسه های ستاره ای را تشکیل می دهند (مشخصه بیماری)
در مراحل بعدی سلولهای اپیتلیوئیدی سلولهای غول پیکر Langhans (LGC) را پراکنده می کنند و فیبرو بلاست ها دیده می شوند که دیواره آبسه را می پوشانند.
تلاقی این آبسه ها شایع بوده و مجاری سینوسی پوستی را ایجاد می کند. گره هایی با دیوار های فیبری متراکم که مواد بی شکل را احاطه کرده مرحله بهبودی را نشان می دهد.
(LGC سلولهای غول پیکری هستند که در شرایط گرانولوماتوز یافت می شوند)
علائم LGV
علائم معمولاً 3 تا 12 روز پس از وقوع عفونت شروع می شود و ممکن است تا 30 روز طول بکشد.
مرحله اول:
شامل وزیکول های کوچک (6-1 میلی متری) روی آلت تناسلی یا واژن (فورشت، پرینه و لابیا مینور) است. که معمولاً درد ندارد و به سرعت بهبود پیدا می کند.
همچنین این وزیکولها می تواند در دهان و گلو بوده و ایجاد زخم کند.
مرحله دوم:
2 تا 6 هفته بعد از مرحله اول اتفاق افتاده علائم شامل غدد لنفاوی متورم و حساس در کشاله ران (به ویژه در مردان) غدد لنفاوی متورم و دردناک در لگن و نزدیک رکتوم (به ویژه در زنان)
( در برخی موارد پوست روی غدد لنفاوی از بین رفته و مجرای سینوسی راه به بیرون پیدا کرده و چرک و خون تخلیه می شود)
از علائم مرحله دوم پروکتیت (التهاب رکتوم و مقعد)، درد شکم و مقعد، درد کمر و لگن در زنان، یبوست، تنسموس (احساس دفع ناکام مدفوع)، خونریزی مقعدی، خارش و ترشح، دیزوری و درد هنگام دفع می باشد.
(اگر عفونت از طریق رکتوم اتفاق بیافتد علائم عمومی به صورت تب، خستگی، درد بدن و سردرد می باشد)
مرحله سوم:
اگر LGV درمان نشده باشد علائم به صورت نکروز و پارگی غدد لنفاوی، فیبروز آنوژنیتال و تنگی رکتوم، فسیتول مقعدی، اختلال عملکرد عضلات کف لگن، Elephantiasis (بزرگ و سفت شدن اندام که با ادم و هیپوتروفی تروفی و فیبروز پوست و بافت زیر جلد به دلیل انسداد عروق لنفاوی)اندام تناسلی، ناباروری، آتروپاتی واکنشی (درد و تورم مفصل در اثر عفونت) تظاهر پیدا می کند، در نهایت در LGV بعد از بهبودی Scar به جای می ماند.
(در مرحله سوم به دلیل عوارض جراحی اندیکاسیون پیدا می کند)
تشخیص LGV
در مرحله اول هیستوری زمان شروع فعالیت جنسی، تعداد پارتنر جنسی و معاینه فیزیکی انجام می شود و در ادامه آن آزمایش خون و بررسی آنتی بادیهای سروتیپ های کلامیدیا ( L1، L2، L2a و L3) در نمونه های تناسلی، رکتوم، غدد لنفاوی از طریق کشت انجام می شود.
آزمایش تقویت اسیدنوکلوئید (NAAT بدنبال کلامیدیا تریکوماتیس در نمونه کشاله ران، رکتوم و غدد لنفاوی) ارجحیت دارد.
(آزمایش HIV باید در بیماران مبتلا به عفونت های مقاربتی مورد توجه قرار گیرد)
بیشتر بخوانید: ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)
درمان LGV
از داکسی سایکلین و آزیترومایسین طبق نظر پزشک می توان استفاده کرد.
(خانم های باردار باید با اریترومایسین درمان شوند. داکسی سایکلین و سایر تتراسایکلین ها در بارداری اختلال در رشد استخوان و دندان ایجاد می کنند)
بیمارانی که غدد لنفاوی دردناک دارند بیوپسی سوزنی (آسپیراسیون با سوزن ظریف و تخلیه غدد لنفاوی کشاله ران) به تسکین درد کمک می کند هرچند توصیه نمی شود چون درمان را به تعویق می اندازد.
در تشخیص LGV سایر عفونت های STD که باعث ایجاد زخم می شود (HSV، سفلیس، شانکروئید، HPV و گرانولوم اینگوینال) باید شناسایی شود همچنین بیماری های پوستی و تروما که می تواند باعث زخم شود نیز باید تشخیص افتراقی باشد.
راه های جلوگیری از LGV
- نداشتن رابطه جنسی نا امن و چندین شریک جنسی همزمان
- به محض اطلاع از بیماری درمان را شروع کرده و به تمام افرادی که تا 60 روز قبل از رابطه جنسی داشته اید اطلاع دهید که درمان را آغاز کنند.
- در رابطه جنسی از کاندوم و دیگر روش های سدی (Barrier) استفاده کنید.
- دیگر STD ها را مورد بررسی قرار دهید.
با ما در تماس باشید:
